عبدالحکیم بهار؛ نگهبان فرهنگ کودک و نوجوان در روستای رمین
عبدالحکیم بهار، بهورز و دوستدار کتاب در روستای رمین سیستان‌وبلوچستان با تأسیس کتابخانه‌ای کم‌نظیر و راه‌اندازی کتابخانه سیار، نسل جدیدی از کودکان و نوجوانان را با دنیای ادبیات آشنا می‌کند و میراث مجله قدیمی کودک مسلمان بلوچ را زنده نگه می‌دارد.
رضا شجری طاهری، عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان که همراه جمعی از هنرمندان حوزه هنری این شهرستان و به‌منظور ساخت فیلمی مستند از فعالیت‌های فرهنگی، به‌ویژه انتشار مجله «کودک مسلمان بلوچ»، به منطقه سیستان‌وبلوچستان سفر کرده، در یادداشتی در این‌باره که آن را در اختیار ایکنا قرار داده است، نوشت:
«در دهه ۶۰، من غالباً سردبیری مجله «کودک مسلمان بلوچ» را به عهده داشتم و اشعار، داستان‌ها و مطالب گوناگونی در آن به چاپ رسانده‌ام. انصافاً مجله پرطرفدار و ارزشمندی بود و تیراژ آن در بعضی از شماره‌ها به ۵٠ هزار نسخه می‌رسید. برگزاری جشنواره‌های شعر و قصه در شهرهای متعدد استان نیز از برنامه‌های جانبی این مجله بود که با حضور شاعران و نویسندگان مطرح کشور انجام می‌شد.
در سفر اخیر به سیستان‌وبلوچستان، یکی از خوانندگان نوجوان و قدیمی مجله به نام عبدالحکیم بهار که اینک بیش از ۵٠ بهار از زندگی خود را گذرانده است، از فرودگاه چابهار با گروه همراه شد و پس از استقبالی گرم و صمیمانه، ما را به خانه خود در روستای رمین برد. این نوجوان دیروز، امروز، بهورز مرکز بهداشت این روستای هفت تا هشت هزار نفری است و به ارائه خدمات درمانی و پزشکی اشتغال دارد.
عبدالحکیم بهار با همت و هزینه شخصی و جذب کمک‌های مردمی، به تأسیس کتابخانه‌ای باشکوه و کم‌نظیر اقدام کرده؛ کتابخانه‌ای که نه‌تنها در سطح استان، بلکه به نظر او در سطح کشور نیز بی‌نظیر است. این کتابخانه به‌ویژه در حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان گنجینه‌ای ارزشمند، خواندنی و شگفت‌آور دارد و کمتر می‌توان مشابه آن را حتی در استان‌های مرکزی کشور یافت. آرشیو مجلات او نیز شامل قدیمی‌ترین مجلات کودک از دهه ۳۰ به بعد است که کمتر در آرشیوهای دیگر پیدا می‌شود.
علاوه بر این، او با ماشین شخصی خود، کتابخانه‌ای سیار و کوچک فراهم کرده است و هفته‌ای دو روز به روستاهای اطراف می‌رود و به دانش‌آموزان پرشور و علاقه‌مند کتاب امانت می‌دهد. استقبال کودکان و نوجوانان از هر دو کتابخانه سیار و ثابت بسیار زیاد و ستودنی است.
انصافاً اگر در هر گوشه‌ای از این مملکت، کسی مانند عبدالحکیم پیدا می‌شد و با جان و دل در راه اعتلای فرهنگ کشور می‌کوشید، اوضاع فرهنگی بهتری داشتیم. جالب‌تر اینکه او خود بسیاری از این کتاب‌ها و مجلات را خوانده است و درباره محتوای آن آگاهی دارد. تعدادی از اشعار اینجانب و دوستان دیگر را که بیش از ۳٠ سال پیش سروده بودیم، در خاطر داشت و گاه و بی‌گاه برایمان می‌خواند. درود ما بر عبدالحکیم‌های این سرزمین باد.»
انتهای پیام
