امام باقر(ع) در زمانهای که جهان اسلام با طوفان مکاتب فکری گوناگون روبرو میشد، دست به تأسیس مکتبی عمومی زد تا چارچوبی طرح کند که در آن هم خواست و اراده خدا باشد، هم اراده آدمی، تا انسانها پاسخگوی کارکرد خویش باشند و پاسخی باشد به اندیشه جبر و ارجاء که امویان از این دو برای تسلیم مردم در برابر فرمانروایان زورگو، بهرهها بردند.