به گزارش ایکنا از اصفهان، محمد بهنام فر در چکیده این مقاله نوشته است: دنیا از نظر تعلق قلب است به هر چیزی که انسان را از خدا غافل سازد. مولانا معتقد است: اصل باغ و گلزار جهان در جان و روح است که انعکاس آن بر آب و گل دنیا افتاده است. او دنیا را زن جادوگر میداند که با سحر و افسون همه را فریب میدهد. در نظر او تمام موجودات و ممکنات دنیا همواره در حال تغییر و تحولند. علاوه بر اینها در موارد متعددی از داستانهای پیامبران نیز برداشتهای لطیف و تمثیلی خاصی از دنیا ارائه میدهد.
مولوی با آن که از دنیا با تعبیراتی نظیر: چاه، زندان یا بیان یاد میکند که هر چه زودتر باید از آن رهایی یافت اما در عین حال کل عالم را چون سبویی می داند که از علم و جمال سرشار است.
علاقمندان برای دریافت این مقاله که در مجله ادبیات و علوم انسانی (دانشگاه بیرجند) منتشر شده است، میتوانند اینجا کلیک کنند.
انتهای پیام