شفافیت و صداقت در نظام اداری برای جامعه امیدبخش است

یاسر رستگار در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان، درباره امید و امیدواری اظهار کرد: به‌طور کلی منظور از امید، داشتن نگاه مثبت به آینده است و این موضوع، یک سازه اجتماعی می‌باشد و امید بیشتر از هر عامل روانشناختی، سیاسی، فرهنگی، یک عامل اجتماعی است.
وی افزود: امیدواری به شدت متأثر از اعتماد عمومی به نهادهای حاکمیتی مثل نهاد قانون، قوه قضاییه، پلیس و ... است و هر چه عامه مردم اعتماد بیشتری به نهادهای حاکمیتی و دولتی داشته باشند، امیدوار هستند که این نهادها می‌توانند برای مردم مشکل‌گشایی کنند. ولی اگر نهادهای دولتی و حکومتی از محور اصلی خود رها شوند و نسبت به مشکلات مردم بی‌تفاوت باشند، این پدیده اعتماد مردم را کاهش می‌دهد و مردم دیگر امید ندارند که دولت مشکل تورم، بیکاری، اشتغال ‌و... آن‌ها را حل کند.

شاخص‌های امید در جامعه
این جامعه‌شناس بیان کرد: شاخص‌هایی که می‌تواند امید را در جامعه تحت تأثیر قرار دهد، متعدد است. امید می‌تواند تحت تأثیر سن، جنسیت، میزان سرمایه اجتماعی و حتی موقعیت اقتصادی فرد باشد. برای افزایش امید به‌آینده به طورخاص در گام اول، نهادهای حاکمیتی و دولتی باید شفافیت و صداقت را سرلوحه کار خود قرار دهند تا فاصله دولت و مردم کاهش پیدا کند و با مردم گفت‌و‌گو داشته باشند.
رستگار ادامه داد: دو پهلوبودن وعدم شفافیت، اعتماد عمومی را تخریب می‌کند و امید به آیند را از بین می‌برد. گام دوم برای ایجاد امید در جامعه، واقع‌نگری در سیاست‌گذاری‌های اجتماعی است که باید یک مفهوم کاملا مدنی و واقعی داشته باشد. سیاست‌گذاری عمومی باید مبتنی بر شفافیت و‌ عقلانیت باشد، پس بنابراین برای ایجاد امید در جامعه باید سیاست واقعی و حقیقی را پایه‌گذاری کنیم.

انفعال؛ پیامد جدی عدم امید به آینده
وی با تأکید بر اینکه اولین پیامد جدی عدم امید به آینده در جامعه، انفعال است خاطرنشان کرد: انفعال به معنای کاهش و عدم مشارکت مردم در تمام حوزه‌های سیاسی، مدنی، فرهنگی و ... است. همچنین این موضوع تبعات دیگری مثل رفتار‌های خشونت طلبانه و پرخاشگرانه به همراه دارد. وقتی افراد نمی‌توانند موقعیت زندگی خود را تغیر بدهند، امید به زندگی خود را از دست داده و این موضوع باعث خشونت سیاسی و مدنی می‌شود.
وی افزود: ناامیدی در حوزه آموزش نیز دیده می‌شود که می‌تواند رشد علم را متوقف کند، همین طور ناامیدی خلاقیت را کاهش می‌دهد و درصد ریسک را از بین می‌برد.
رستگار افزود: امید به آینده در حوزه‌های مختلف آموزشی، فرهنگی، سیاسی وجود دارد، در جامعه ایران کمترین امید در حوزه‌ روابط وشاخص اجتماعی و در سطح متوسط، در حوزه رشد جایگاه اجتماعی بانوان است و متقابلا بیشترین امید در نهاد خانواده دیده می‌شود.
انتهای پیام