علی امیدی، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی و روابط بینالملل دانشگاه اصفهان، در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، اظهار کرد: از نظر اقتصادی، نظام ما مخلوطی از سرمایهداری و اقتصاد دولتی است؛ بر اساس مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص اصل 44 قانون اساسی مقرر شد که بخشهای تحت کنترل دولت خصوصیسازی شود، ولی اهداف و آرمانهایی که در این زمینه وجود داشت، به دلیل برخی مشکلات کاملا محقق نشد. بنابراین اگر میزان حاکمیت دولت بر اقتصاد را در نظر بگیریم، میتوان گفت 80 درصد اقتصاد تحت کنترل دولت است.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان افزود: اینکه 80 درصد اقتصاد تحت کنترل دولت باشد و دولت کاملاً بر رویدادهای اقتصادی جامعه تسلط داشته باشد، دو بحث جدا از یکدیگر است. برخی دولتها انضباط اقتصادی بالایی دارند. شوکی که ترامپ با خروج از برجام وارد کرد، باعث شد نوعی از هم گسیختگی در اقتصاد کشور به وجود بیاید که تبعات آن هنوز هم در تعاملات اقتصادی دیده میشود. کنترل رویدادهای اقتصادی خصوصاً در دولت دوازدهم کاهش پیدا کرده است و این شوک به قدری شدید بود که باعث این اتفاق شد. کارشناسان معتقدند که انفعالی از سوی دولت در زمینه مدیریت اقتصادی وجود دارد.
امیدی با اشاره به اینکه جامعه ما به لحاظ تاریخی و فرهنگی جامعهای متکثر است، گفت: جمهوری اسلامی از آغاز سعی کرد طرز تفکر غالبی را بر جامعه اعمال کند. در واقع دیدگاههای موجود در کشور بسیار متکثر است، ولی برخی تلاش میکنند تفکر فرهنگی خاصی را غالب کنند و مردم نیز در مقابل این مسئله مقاومت میکنند.
وی بیان کرد: ما باید میان حاکمیت نظام جمهوری اسلامی ایران و دولت در زمینه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تفکیک قائل شویم. دولت در این زمینهها امکانات و اختیارات کامل در اختیار ندارد تا بتواند سیاست خاصی را اعمال کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان در خصوص نقاط قوت و ضعف دولتهای پس از انقلاب گفت: آمارهای اقتصادی و سیاسی، دولت اصلاحات را به عنوان دولتی سطح بالا نشان میدهد. تمام شاخصهای اقتصادی مانند GMP (شرایط خوب تولید)، سرمایهگذاری خارجی، درآمد ملی، کنترل تورم و رونق تولید در دولت نهم و مخصوصاً در دولت اصلاحات سطح بالایی را تجربه کرد.
وی اضافه کرد: البته شخصاً معتقدم دولت سازندگی از نظر این شاخصها بهتر از سایر دولتها بود، چرا که ویرانهای را بعد از جنگ تحمیلی تحویل گرفت و با سیاست بازسازی، کشور را آباد کرد و نیازهای اولیه مردم تأمین شد. مرحوم هاشمی رفسنجانی نه تنها شجاعت به خرج داد و جنگ را تمام کرد، بلکه کشور را دوباره ساخت، به طوری که لقب «سردار سازندگی» کاملاً برازنده ایشان است. دولت اصلاحات نیز میراثدار دولت سازندگی بود.
امیدی بیان کرد: در دولت نهم نیز شاخصهای اقتصادی به طور کلی خوب بود، ولی نوعی بینظمی در تصمیمگیریها و سیاستهای کلان این دولت وجود داشت. سه دولت بنیصدر، شهید رجایی و روحانی جزء دولتهای بدشانس کشور بودند، دولت بنیصدر بسیار مستعجل بود و عاقبت به خیر نشد، شهید رجایی نیز به دست منافقین به شهادت رسید و در دولت دوازدهم نیز ابتدا اوضاع خوب بود، ولی دیوانهای به نام ترامپ بر سر کار آمد و تمام برنامههای دولت را به هم ریخت.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: دولت مورد رضایت مردم باید در عرصههای مدیریتی قبلی امتحانش را به خوبی پس داده باشد. نکته دیگر اینکه رئیسجمهور نباید خیلی مسن باشد، چرا که سن بالا انسان را منفعل میکند. از طرف دیگر، در خصوص رئیسجمهور باید نوعی اجماع سیاسی وجود داشته باشد، چون اگر کسی بخواهد شکاف سیاسی شدیدی در جامعه ایجاد کند، پیشرفت کشور را به خطر میاندازد.
انتهای پیام