«آسمان غرب» بار دیگر قهرمان را در سینما زنده کرد + فیلم

نزدیک به دو دهه است سینمای ایران خالی از قهرمان شده است. این اتفاق عمدتاً به بهانه‌های روشنفکری و واقع‌گرایی در سینما رخ داده است. نبود قهرمان در سینما باعث شده رونق از هنر هفتم این سرزمین رخت بندد و تنها برخی فیلم‌های کمدی فروش داشته باشند این در حالی‌ست که در دهه ۶۰ و ۷۰ قهرمانان به سینما رنگ و رونق می‌دادند. روز گذشته ۱۸ بهمن در جشنواره بار دیگر خاطرات گذشته زنده شد و یک قهرمان کامل در سینما دیدیم. این فیلم «آسمان غرب» نام دارد که محمد عسگری کارگردانی آن را بر عهده دارد.

داستان

آسمان غرب برشی از زندگی شهید شیرودی است در این فیلم شاهد مقاومت مردم سرپل ذهاب در روزهای آغازین جنگ هستیم. درام در این فیلم به خوبی شکل گرفته است و شخصیت‌پردازی شهید شیرودی شکل خوبی دارد البته به دلیل تعدد کاراکتر به برخی شخصیت‌ها آنگونه که باید پرداخت نشده است اما تلاش شده تمامی نقش‌ها باورپذیر باشد. اوج و فرودهای فیلم بسیار چشمگیر است؛ اتفاقی.که باعث شده تماشاگر از دیدن فیلم خسته نشود.

یکی دیگر از امتیازات فیلم، فیلمنامه آن است. در «آسمان غرب» دوربین به خانه شهید شیرودی می‌رود و ما با زوایایی پنهان از زندگی این شهید آشنا می‌شویم. در «آسمان غرب» سعی نشده چهره‌ای قدیس گونه از شهید شیرودی نشان داده شود بلکه وی قهرمانی است که برای آب و خاکش هر کاری انجام می‌دهد.

ساختار

درباره مسائل فنی مخالفان فیلم هم نمی‌تواند ایرادی به ساختار «آسمان غرب» بگیرند. چون به اندازه‌ای کارگردانی، جلوه‌های ویژه، تدوین، خوب از کار درآمده که جای اعتراضی باقی نمی‌گذارد حتی می‌توان گفت این فیلم استانداردهای سینمای جنگ ما را ارتقا داده است. فیلم «آسمان غرب» اثری پرزحمت و خیره کننده است که مطمئناً با توجه به محدودیت‌های امکاناتی که سینمای ما دارد برای ساختش زحمات فراوان کشیده شده است.

بازی‌های بسیار خوبی را در «آسمان غرب» می‌بینیم؛ میلاد کی‌مرام در نقش شهید شیرودی بسیار خوب از کار درآمده است. همچنین امیرحسین آرمان نقشی تاثیرگذار در فیلم دارد. دیگر امتیاز فیلم موسیقی خیره کننده آن است زیرا هرگاه موسیقی با تصویر همراه می‌شود زیبایی و شکوه تصویری آن را بیشتر می‌کند. فیلم «آسمان غرب» اگر حامی خوبی داشته باشد می‌تواند در گیشه داخل و خارج فروش خوبی کند.

محتوا

هیچ یک از مفاهیم نهفته در «آسمان غرب» شکلی گل‌درشت ندارد تا بخواهیم مستقیم به آن اشاره کنیم. برای مثال وقتی می‌خواهیم عشق شهید شیرودی به حضرت امام (ره) را شاهد باشیم تنها اشاره‌ای را شاهدیم. همچنین در بخش دیگری از فیلم عشق شهید شیرودی به آب و خاکش در لحظه لحظه فیلم جاری است. خانواده برای او اهمیت ویژه دارد اما هرجا پای دفاع از آب و خاک در میان باشد او سینه سپر می‌کند.

درباره «آسمان غرب» نکته‌ای مهم وجود دارد. این فیلم یک اثر قهرمان محور است و به هیچ وجه این امر را کتمان نمی‌کند. درباره الزام وجود قهرمان در آغاز یاداشت توضیحاتی داده شد اما باید به یاد داشت سینما بدون قهرمان هیچ حرف و جذابیتی ندارد برای همین برای محروم نماندن از سینمای مردم پسند، به برخی حرف‌های روشنفکری توجهی نکنیم.

فیلم آسمان غرب» خاطرات فیلم‌هایی چون «عقاب‌ها» را در ذهن زنده کرد چون بار دیگر شاهد دست و سوت در سالن سینما بودیم سالنی که عموماً مخاطبانش سعی می‌کنند خود را شیفته یک اثر سینمایی نشان ندهند و ژست روشنفکری به خود بگیرند!

یادداشت از داوود کنشلو