اعلام برنامه‌های علمی یادروز سعدی در شیراز
مدیر مرکز سعدی‌شناسی، برنامه‌های علمی یادروز سعدی در اول اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳در شیراز را تشریح کرد.
به گزارش ایکنا از فارس، کوروش کمالی سروستانی، مدیر مرکز سعدی‌شناسی امروز، ۲۹ فروردین‌ماه در گفت‌وگو با خبرنگاران در مورد برنامه‌های علمی یادروز سعدی در اول اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ گفت: علاوه بر برنامه‌های فرهنگی و هنری در بخش علمی استادان ارجمندی چون میرجلال‌الدین کزازی دربارۀ «سعدی و رزمنامه»، اصغر دادبه دربارۀ «نگاه شاعرانه سعدی به مسئله جبر و اختیار»، ضیا موحد دربارۀ «سعدی، زبان و شخصیت» محمدنوید بازرگان دربارۀ «چراغ آدمیت در دریچه باد»، زرین‌التاج واردی دربارۀ «معرفت و محبت در نگاه سعدی و روزبهان»، محمدرضا خالصی دربارۀ «نگاه هستی‌شناختی سعدی به دوستی» و معین کاظمی‌فرد دربارۀ «ناظر معتبر در حکایت سعدی» سخن خواهند گفت.
وی ادامه داد: علاوه بر این دفتر دوازدهم سعدی‌شناسی که چهلمین دفتر سعدی‌شناسی از سال ۱۳۷۷ تاکنون است همزمان با یادروز سعدی منتشر می‌شود و چهارمین نمایشگاه «سماع قلم» که براساس آثار سعدی توسط هنرجویان استاد معین‌خواه خوشنویسی شده است با حضور استادان یدالله کابلی و محمد حیدری در تالار حافظ برگزار خواهد شد.
کمالی سروستانی در ادامه با اشاره به برگزاری نخستین یادروز سعدی در اول اردیبهشت‌ماه ۱۳۷۷ در شیراز در وصف این روز گفت: برگزاری نخستین یادروز سعدی روزی بود که به یمن خوبی‌ها و زیبایی‌های اندیشه سعدی چون شعر و نامش جهانگیر شد و همزمان با شیراز در برخی از شهرهای ایران و جهان دوستدارانش به جشن نشستند و از خوان حکمت و عشق و شورش خوشه‌ها چیدند.
مدیر مرکز سعدی‌شناسی گفت: در اول اردیبهشت‌ماه جلالی که «برگ سرخ از غم افتاده لالی» در شیراز جنت طراز سعدی‌پژوهان بر خوان سعدی می‌نشینند و هریک از ظن خویش یار او می‌شوند.
کمالی سروستانی افزود: سعدی یگانه‌ای است که سحر کلامش به غایت اعجاز دست می‌یازد و از آن‌روست که ذکر جمیلش در افوام عوام افتاده وصیت سخنش را که در بسیط زمین رفته، همچون شکر می‌خورند و رقعه منشآتش را چون کاغذ زر می‌برند. سعدی بزرگ پیوسته به انسان عشق می‌ورزد و همین عشق است که او را در جهان پرآوازه می‌سازد به‌گونه‌ای که بازتاب افق اندیشه‌اش، بنی‌آدم را اعضای یکدیگر می‌داند و همگان را در آفرینش ز یک گوهر و چنین است که جهان گیر می‌شود.
وی تصریح کرد: سعدی نیک‌گفتار و نیک‌پندار و ژرف‌بین است و با زبان، هنر، حکایات و تمثیل‌های خویش رهنمودی است بر عدالت و دادگر، حق‌پذیری و انسان‌مداری.
انتهای پیام
