نیمنگاهی به صفحه تقویم میاندازم. 10 اردیبهشتماه، مناسبتی مهم دارد و روزی پرافتخار برای ایران و ایرانیان محسوب میشود؛ وقتی که خلیج همیشه فارس از دست پرتغالیهای اشغالگر پس از سالهای متمادی باز پس گرفته شد: «روز ملی خلیج فارس.»
حسنا محمدزاده، متولد ۱۳۶۱ در شهرستان کاشان، شاعر، دانشآموخته دکترای زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه کاشان و مؤلف ۱۱ کتاب در زمینه شعر و پژوهش است. وی آثار متعددی در زمینه شعر دارد که یکی از آنها، سرودهای زیبا درباره خلیج فارس است:
«همه شهر عاشقت شدهاند
شاهبانوی ماهپیشانی
آخرین بازمانده تاریخ
فخر افسانههای ایرانی
در رگت خون آریاییهاست
در نفسهایت آتش زرتشت
دامنت را گره زدند انگار
با زنی از تبار اشکانی
مرزها را به وجد آوردی
آی زیبای روسری آبی
نقشهها را کشانده گیسویت
رو به جغرافیای حیرانی
رام چشمان نیلیات شدهاند
گله اسبهای دریایی
کوسههای هنوز سرگردان
موجهای همیشه توفانی
در دل آب، فوج ماهیها...
غرق در رقص بندری با تو
این طرف مرغهای دریایی
آن طرف صخرههای مرجانی
از صدفهای ساحل بحرین
تا تب و تاب تنگه هرمز
بادها گرم قصهپردازی
لنچها در پی غزلخوانی
بالش گرم و راحت قوها
مایه افتخار جاشوها
قرص باش و نترس از طغیان
فارس هستی و فارس میمانی»
هنوز هم پس از گذشت ۱۳ سال از کنگره ملی شعر خلیج فارس، این سروده شاعر جوان کاشانی که بین یک هزار و ۵٠٠ اثر حائز رتبه اول شد، در نوع خود مانا و اثرگذار است و یادآوری آن در میان آثار تولیدشده درباره خلیج فارس همچنان مایه فخر و مباهات بهشمار میرود.
محمدزاده در گفتوگو با ایکنا از اصفهان در توضیح چرایی سرودن این شعر اظهار کرد: این غزل در ایامی سروده شد که عدهای به نام خیلج فارس دستاندازی کرده بودند و میخواستند آن را به خلیج عرب تغییر دهند. همین مسئله باعث جوشش این غزل شد.
وی درباره مطلع سرودن غزل گفت: جالب است بدانید، نخستین مصراعی که سروده شد، این بود: «فارس هستی و فارس میمانی» و سپس ادامه غزل از این مصراع پردازش شد.
این مدرس دانشگاه درباره اینکه آیا تاکنون خوانندهای به دنبال خواندن این غزل و ثبت آن با موسیقی اصیل ایرانی بوده است یا خیر، بیان کرد: تاکنون چند خواننده درخواست آهنگسازی و خواندن این غزل را داشتهاند، اما من ترجیح دادم که اگر قرار است این شعر را با موسیقی تلفیق کنند، از سوی یک صدای ماندگار ثبت شود. برای همین هنوز به خوانندهای سپرده نشده است.
یادآور میشود، براساس کتاب «اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان»، تا سال ۱۹۵۸ کاربرد مستمر نام خلیج فارس در هیچ زبان و فرهنگی در جهان به چالش کشیده نشده بود تا اینکه به دنبال اوجگیری قومگرایی عربی، اتحادیه عرب از سال ۱۹۶۴ کاربرد نام خلیج فارس را برای عربزبانان ممنوع کرد. در ایران رسانههای گروهی تا سال ۱۳۸۱ در اینباره تقریباً سکوت کردند و مطبوعات حاضر نبودند پژوهشهای مربوط به دفاع از نام خلیج فارس را چاپ کنند، اما از سال ۱۳۸۱ با آمدن وبسایت و وبلاگهای فارسی، رسانههای گروهی از انحصار خارج شد، وضعیت تغییر کرد و اولین وبلاگها و پژوهشها در دفاع از نام خلیج فارس منتشر و موجی ایجاد شد که محافل رسمی مجبور به دنبالهروی از آن شدند.
زهراسادات محمدی
انتهای پیام