در میان آیات جاودان وحی، بعضی سورهها چون خورشیدی تابناکاند که جانهای خسته را روشنی میبخشند و مسیر حق را بر دلهای مشتاق آشکار میکنند. سوره مبارک یاسین، «قلب قرآن» است؛ گنجینهای پربرکت که در کلام پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع)، سرچشمه خیر و رحمت معرفی شده است. از شفاعت در آخرت تا برکت در زندگی روزمره، از آرامش دل تا شفای بیماران و حتی یافتن گمشدهها، این سوره آسمانی دریچهای بهسوی آرامش و امید برای دلهایی است که با آن انس میگیرند. در یادداشت پیش رو، گوشهای از فضائل و اسرار سوره یاسین را مرور میکنیم؛ معجزهای زنده که هنوز هم برکتش جاری است.
کلمه «یس» از حروف مقطعه قرآن است؛ اما معانی متعددی دارد. کلمه «یا» در عربی به معنی حرف ندا و «سین» به حضرت محمد(ص) اشاره دارد. دلیل این امر، روایتی از امام صادق(ع) است که میفرماید: «یس» نام پیامبر اسلام است؛ زیرا خداوند در ادامه این کلمه در قرآن میفرماید: «تو از پیامبرانی و بر راه راست هستی.»
اسامی دیگر سوره مبارک یاسین شامل «معمه» به معنای شاملشونده و «مدافعه قاضیه»، دفعکننده و برآوردهکننده است. طبق روایتی از پیامبر عظیمالشأن اسلام(ص) آمده: «سوره یاسین در تورات، «معمه» نام دارد، به این دلیل که خیر و خوبی دنیا و آخرت را شامل حال قاری خود و بلاهای دنیا و سختیهای آخرت را از او دور میکند.»
در روایات شریفی که همه مفسران از کتابهای معتبر اخبار نقل کردهاند، آمده است: «انّ لکلّ شیءٍ قلب و قلب القرآن یس؛ هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن، سوره «یس» است.» (ثوابالاعمال)
از امام صادق(ع) روایت شده: «سوره یس را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا که آن گل خوشبوی قرآن است.»
پیامبر اکرم(ص) فرمود: «قرآن برتر از همهچیز ـ غیر از خدا ـ است؛ پس کسی که به قرآن احترام گذارد، هر آینه خداوند متعال را احترام و عزت گذارده و کسی که به قرآن بیحرمتی کند، البته حق او را ناچیز شمرده است. حرمت قرآن بر گردنت مانند حرمت پدر بر گردن فرزند است.»
ایشان همچنین در روایت دیگری فرمود: «خداوند ابتلاهای دنیا را از کسی که قرآن را بشنود و بلاهای آخرت را از قاری قرآن دور میکند. در کتاب خدا سورهای است که «عزیز» و قاری آن سوره، «شریف» نامیده میشود. این سوره در نزد خدا، مصاحبش را به تعداد افراد قبیلههای «ربیع» و «مضر» شفاعت میکند. آن سوره، «یس» است؛ ای علی! سوره «یس» را بخوان که در سوره «یس» ۱٠ برکت است.»
ـ گرسنهای نمیخواند، مگر اینکه سیر میشود.
ـ تشنهای نمیخواند، مگر اینکه سیراب میشود.
ـ برهنهای نمیخواند، مگر اینکه پوشانده میشود.
ـ مجردی نمیخواند، مگر اینکه ازدواج میکند.
ـ ترسانی نمیخواند، مگر اینکه ایمن میشود.
ـ دربندی نمیخواند، مگر اینکه نجات پیدا میکند.
ـ مریضی نمیخواند، مگر اینکه بهبودی مییابد.
ـ مسافری نمیخواند، مگر اینکه در سفر یاری میشود.
ـ نمیخوانید این سوره را در نزد مردهای، مگر اینکه گناهان او را کم میکند.
ـ کسی که گمکردهای دارد، این سوره را نمیخواند، مگر اینکه گمشدهاش را پیدا خواهد کرد.
سیوطی از رسول اکرم(ص) روایت کرده است: «کسی که در شبی، برای طلب خشنودی خدا، سوره یس را بخواند، آمرزیده خواهد شد.»
همچنین در حدیثی دیگر از رسول خدا(ص) آمده است: «من دوست میداشتم که سوره «یس» در قلب هر انسانی از امت من باشد؛ کسی که بهدلیل کمبودن غذا و کافینبودن آن، این سوره را بخواند، در غذای او برکت پیدا شود. هرگاه بر زن سختزا این سوره را بخوانند، زاییدن برای او آسان خواهد شد و هر کس این سوره را بخواند، مثل این است که قرآن را ۱۱ مرتبه ختم کرده است.»
رسول خدا(ص) فرمود: «کسی که قبر والدینش یا یکی از آنها را در هر جمعه زیارت کند، سپس سوره «یس» را نزد قبر آنها بخواند، خداوند به عدد هر حرفی از آن سوره، گناهانش را میآمرزد.»
امام صادق(ع) فرمود: «هر کس در نهم شعبان، سوره یس را با گلاب و زعفران بنویسد و بنوشد، در حفظ و امان خواهد بود و قلبش نیرومند و ذهنش قوی میشود.»
انتهای پیام