پرستاران کاشانی در قاب هنر؛ از تپش‌های بیمارستان تا تپش رنگ و طرح + فیلم
در سرای عامری‌های کاشان، پرستارانی گرد آمده‌اند که پس از ساعت‌ها خدمت در بیمارستان، دستان شفابخش خود را این‌بار در مسیر خلق زیبایی به کار گرفته‌اند؛ نمایشگاه «هنر پرستاران کاشان» روایتگر چهره‌ای دیگر از قشر سفیدپوشی است که با نقش و رنگ، آرامش را به خود و جامعه بازمی‌گردانند.
به گزارش ایکنا از اصفهان، عصر پاییزی خیابان علوی با چهره سنگفرش‌‌شده و دیوارهای خشتی‌اش میزبان گامی متفاوت بود. از کوچه باریک می‌گذرم و در چوبی بزرگ سرای عامری‌ها را پشت سر می‌گذارم. حیاط کوچک و پله‌هایی که من را به «اتاق آبی» می‌رسانند، در آستانه میزبانی از نمایشگاهی هستند که به‌مناسبت هفته پرستار برپا شده است؛ جایی که پرستاران هنرمند کاشان جلوه‌ای از روح لطیف و خلاق خود را در قاب‌های رنگ و طرح و نقش به نمایش گذاشته‌اند.
نام ۱۵ پرستار بر استندهای کوچک روی میز ورودی خودنمایی می‌کند؛ هنرمندانی که هر یک در حوزه‌هایی چون طراحی، نقاشی، عکاسی و هنرهای دستی آثاری ارائه کرده‌اند. دو سوی راهرو، تابلوهای نقاشی چشم را خیره می‌کند؛ آثاری از شهره پرویز، شکوه مصاحبی و مریم‌سادات امتیازی‌پور. میان تابلوها، چهره دختری که با شیطنت سرش را پایین آورده یا دختری دیگر که با بی‌حوصلگی دست زیر چانه گذاشته و به مخاطب خیره شده است، جان تازه‌ای به فضا می‌بخشد.
در گوشه‌ای از سالن نمایشگاه، گنجشک‌هایی زیبا بر شاخه‌های خیال نشسته‌اند و طبیعت را در قاب نگاه پرستاران به تصویر کشیده‌اند. در قسمتی دیگر، نقاشی و طراحی‌هایی هم از مرتضی قپانی و زهراسادات ساداتی به چشم می‌خورد.
کمی جلوتر، میزی پر از ظرف‌های چوبی، چشم را می‌گیرد. صاحب این آثار، سیدمحمد سجادی بیدگلی، کارشناس پرستاری و خالق این قطعات هنری است. او در گفت‌وگو با ایکنا می‌گوید: «امسال دومین دوره نمایشگاه پرستاران هنرمند است. حدود ۱۵۰ اثر از کارهایم را به نمایش گذاشته‌ام. بسیاری باور نمی‌کنند کسی که در بیمارستان کار می‌کند، بتواند در کنار آن به هنر بپردازد؛ ولی ما به این فعالیت نیاز داریم تا پس از ساعت‌های پرتنش بیمارستان، انرژی‌مان را از طریق هنر بازگردانیم. پنج سال است که به‌صورت حرفه‌ای، کار با چوب انجام می‌دهم. صبح‌ها در بیمارستان هستم و بعدازظهرها در کارگاه؛ جایی که آرامش را دوباره پیدا می‌کنم.»
درست روبه‌روی آثار آقای سجادی، سه تابلوی عکس از زهرا آبیاتی، الهه خضابی و مهدیه حسینی، جلوه‌هایی زنده و زیبا از طبیعت به نمایش می‌گذارند.
در سوی دیگر سالن، میزهایی از عروسک‌های بافتنی و آثار رزینی و شمع‌سازی دیده می‌شود؛ آثاری از روح‌انگیز کریمی و معصومه فیفایی؛ پرستارانی که در کنار حرفه خود، دنیایی رنگین از هنرهای دستی آفریده‌اند.
خانم کریمی از تجربه تدریس مجازی این هنرها می‌گوید و اینکه چطور کلاس‌هایش با استقبال زیادی روبه‌رو شده است و در کنار شغل سخت و پرمسئولیتشان، خلق زیبایی، انگیزه‌ای تازه به آنان می‌دهد.
در بخش دیگری از نمایشگاه، تابلوهای سیاه‌قلمی دیده می‌شود که چهره‌های برجسته و نام‌آشنا را با ظرافتی چشمگیر به تصویر کشیده‌اند؛ آثار امیر عزیزی. کمی جلوتر نیز نمونه‌هایی از خطاطی و خوشنویسی از مهدی تقدیری نوش‌آبادی، سیدسجاد حسینی و محمدرضا سلطانی، جلوه‌ای روحانی به فضا بخشیده‌اند.
در حین بازدید، گفت‌وگویی هم با فرزانه تقاعدی، کارشناس اداره پرستاری و از برپاکنندگان نمایشگاه صورت می‌گیرد. او که خود بیش از ۲۰ سال سابقه کار پرستاری دارد، درباره دلیل برگزاری نمایشگاه در بنای تاریخی سرای عامری‌ها می‌گوید: «دو سال است که تصمیم گرفتیم نمایشگاه را دور از فضای بیمارستان برگزار کنیم تا پرستاران بتوانند از محیط پرتنش کاری فاصله بگیرند و در کنار هم نفسی تازه کنند. این فضا فرصتی برای دیدار همکاران قدیمی و تازه‌وارد فراهم می‌کند و روحیه را بالا می‌برد. ما می‌خواهیم مردم ببینند که پرستار فقط در بخش درمان فعال نیست؛ او هنرمند است، خلاق است و در عرصه‌های تجسمی، صنایع‌دستی، نقاشی و عکاسی می‌درخشد.»
تقاعدی ادامه می‌دهد: «قرار است هر چند ماه یک‌بار، چنین نمایشگاهی برگزار کنیم تا این حرکت فرهنگی به الگویی برای سایر دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور تبدیل شود. این رویدادها نه‌تنها موجب درآمدزایی برای هنرمندان پرستار می‌شود، بلکه ارتباط فرهنگی و انسانی میان کادر درمان و جامعه را نیز تقویت می‌کند.»
در پایان، جمعی از مردم و دانش‌آموزان از پله‌ها پایین می‌آیند تا از نزدیک آثار را ببینند؛ لبخند بر لب دارند و در قاب‌های هنر، چهره‌ای دیگر از پرستاران را می‌بینند؛ چهره‌ای که فراتر از بخش‌های درمانی، در قلم‌مو، چوب، نخ و نور، زندگی را روایت می‌کند.
خبرنگار: زهراسادات محمدی
تصویربردار و تدوین‌گر: محمدرضا بدیع‌آبادی
انتهای پیام
