معلولان ۳۶۵ روز سال به توجه نیاز دارند
عضو هیئتمدیره انجمن خیریه حانا با انتقاد از نگاه جامعه به افراد دارای معلولیت گفت: معلول، گلدان تزئینی نیست که سالی یک بار در هفته بزرگداشت معلولان، گردگیریاش کنیم و کنار بگذاریم؛ او ۳۶۵ روز سال به توجه نیاز دارد.
به گزارش خبرنگار ایکنا از اصفهان، نشست خبری انجمن خیریه «حانا» بهمناسبت هفته بزرگداشت افراد دارای معلولیت، پیش از ظهر امروز، 11 آذرماه با حضور جمعی از اصحاب رسانه در مجتمع فرهنگی مطبوعاتی اصفهان برگزار شد.
علیرضا ابراهیمیان، مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران آسیب نخاعی استان اصفهان (حانا) با معرفی این نهاد اظهار کرد: انجمن «حانا» از سال ۱۳۸۵ با مجوز رسمی از وزارت کشور آغاز به کار کرد و از صفر و بدون وابستگی به هیچ نهاد دولتی یا گروه خاصی، فقط با تکیه بر سرمایههای اجتماعی و انساندوستانه شکل گرفت.
وی با بیان اینکه هماکنون ۱۲۰۰ عضو فعال در انجمن ثبتنام شدهاند، افزود: مطابق اساسنامه، تمرکز ما بر بیماران دچار آسیب نخاعی ناشی از حادثه است؛ اما در عمل هیچگاه در انجمن به روی افراد دیگر دارای معلولیت بسته نشده؛ زیرا مطالبه ما عدالت و برابری است.
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران آسیب نخاعی استان اصفهان به فلسفه شکلگیری این انجمن در سه محور پیشگیری، حمایت و توانمندسازی پرداخت و بیان کرد: هدف ما فقط ارائه خدمات نیست؛ بلکه توانمندسازی افراد برای بازگشت به زندگی مستقل است. فردی که دچار آسیب نخاعی میشود، همهچیزش را یکباره از دست میدهد؛ از استقلال گرفته تا امکان امرار معاش. ما تلاش میکنیم این مسیر دوباره ساخته شود.
وی با اشاره به فصلنامه پژوهشی انجمن با عنوان «زندگی را باید دوباره ساخت» تأکید کرد: بازتوانی افراد دچار آسیب نخاعی فقط درمان پزشکی نیست؛ بلکه مجموعهای از نیازها شامل اشتغال، نظارت بر اجرای قانون، حمایت اجتماعی و بازسازی روابط خانوادگی است.
ابراهیمیان با انتقاد از اجرای ناقص قانون سه درصد استخدام معلولان گفت: بهندرت دیدهایم که دستگاهی این قانون را اجرا کند. اگر هم اجرا میشود، شغلهایی پیشنهاد میکنند که با توان واقعی فرد همخوانی ندارد. ما انتظار داریم هم توانمندی و هم محدودیت افراد دیده شود. از جمله چالشهای مهم، نبود ضمانت اجرایی برای قوانین موجود است؛ تا زمانی که فرهنگ عمومی نسبت به معلولیت اصلاح نشود، اجرای قانون هم جدی گرفته نمیشود.
وی با بیان اینکه معلولیت فقط یک فرد را درگیر نمیکند، گفت: وقتی فردی معلول میشود، همزمان خانواده او هم دچار بحران میشود. بار مالی، روانی و حتی مسئولیت امرار معاش تغییر میکند؛ اما قوانین حمایتی معمولاً فقط شخص معلول را دیدهاند، نه خانواده را.
مدیرعامل انجمن حانا درباره تجهیزات توانبخشی و خدمات دولتی اظهار کرد: ظرفیت بهزیستی حدود یکدهم نیاز جامعه هدف است. فرد دچار آسیب نخاعی هر دو سال باید ویلچر و تشک مناسب دریافت کند؛ اما یک ویلچر اکتیو استاندارد ۸۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان قیمت دارد. این فاصله عظیم میان نیاز و توان حمایتی، عملاً افراد را بیدفاع میگذارد.
حمایتهای مردمی؛ ستون اصلی فعالیتها
وی ادامه داد: تمام خدمات انجمن با کمکهای مردمی انجام شده است. خیران اصفهانی همیشه پای کار بودهاند؛ اما شرایط اقتصادی بر توان خیران هم اثر گذاشته است. ما به دنبال استقلال و توانمندسازی هستیم، نه وابستگی دائمی.
ابراهیمیان با اشاره به تجربههای تازه فرهنگسازی در کشور گفت: در سالهای اخیر شاهد تغییر نگاه اجتماعی بودهایم؛ در بعضی از شهرها بهویژه تبریز و کلانشهرها، مردم به جای تاج گل و پذیراییهای هزینهبر، ویلچر به مراسم ختم هدیه میدهند و این حرکت نقطه امیدی است که نشان میدهد جامعه به مسئولیت اجتماعی خود آگاهتر شده است.
وی از جمله مهمترین اقدامات انجمن را ورود به حوزه تجهیزات دانشبنیان دانست و اضافه کرد: در سالهای اخیر یک دستگاه موتور ایستادهساز ساختهایم که فرد را از حالت نشسته به حالت ایستا منتقل میکند و امکان انجام کارهای روزمره را میدهد؛ این دستگاه نمونه داخلی نداشت و آن را در شرایط تحریم ساختهایم.
مدیرعامل انجمن حانا با بیان اینکه مشکل ما در این زمینه فقط تولید انبوه است، افزود: اگر حمایت استانداری و شرکتهای دانشبنیان در این زمینه وجود داشته باشد، این محصول میتواند جان هزاران نفر را از زخم بستر و پوکی استخوان نجات دهد.
وی با اشاره به تعداد اعضای انجمن بیان کرد: ما ۱۲۰۰ عضو داریم. بیشتر از ۷۰ درصد آسیبدیدگیها ناشی از حوادث رانندگی و موتورسواری است که اغلب خودشان مقصر نبودهاند. ۶۵ درصد بین ۳۰ تا ۴۵ سال هستند؛ یعنی بهترین سالهای کار و زندگی و این به معنای نوعی آسیب ملی است.
مشکلات آگاهی عمومی؛ از بیمارستان تا جامعه
ابراهیمیان با انتقاد از شرایط موجود تصریح کرد: با ۲۰ سال تجربه فعالیت مدنی میگویم که مردم و مسئولان ما دلشان پاک است؛ اما آگاهی کافی نیست. یکی از خلأهای اصلی شهر، نبود پانسیون برای نگهداری از افراد دچار آسیب نخاعی است. نیاز داریم خیران و نهادها افراد را به ما معرفی کنند تا ساخت این پانسیون را شروع کنیم.
وی ادامه داد: وبسایت و نرمافزار انجمن بهدلیل کمبود بودجه دو سال بهروز نشده است. برای اینکه بتوانیم در فضای مجازی فعال باشیم و برند انجمن را ارتقا دهیم، به همکاری متخصصان حوزه رسانه و روابط عمومی نیاز داریم.
مدیرعامل انجمن حانا با اشاره به شعار مجموعه با عنوان «به ما نپیوندید، اما حمایت کنید» گفت: اگر امروز دور هم جمع شدهایم، بهدلیل دغدغه مشترک است. هدف ما فقط کمک مالی نیست، دنبال همراهانی هستیم که بتوانند صدای افراد دچار آسیب نخاعی باشند و در مسیر ساختن یک زندگی مستقل کنارشان بمانند.
خطاهای درمانی؛ دلیل بخشی از معلولیتها
در ادامه مسعود گلناری عضو هیئتمدیره انجمن «حانا» با بیان اینکه بخش زیادی از آسیبهای نخاعی حتی پس از حادثه و بهدلیل خطاهای درمانی رخ داده است، با اشاره به وضعیت فرهنگی و اجتماعی معلولان در کشور اظهار کرد: معلولیت یک اتفاق است، نه انتخاب. این حادثه ممکن است برای هر کسی، در هر سن و هر شرایطی رخ دهد. افراد دارای معلولیت هیچ تقصیری ندارند و جامعه باید نگاه عادلانه و انسانی به آنها داشته باشد.
وی با اشاره به تجربههای تلخ افراد آسیبدیده تصریح کرد: سالها بسیاری از مصدومان تصادف در حالی به بیمارستان میرسیدند که سالم بودند؛ اما بهدلیل ناآگاهی کادر درمان یا ثابت نگه نداشتن صحیح، در همان بیمارستان دچار قطع نخاع شدند. اینها نه انتخاب فرد، بلکه ضعف سیستم بود.
عضو هیئتمدیره انجمن خیریه «حانا» با بیان اینکه معلولیت نباید بهانه ترحم باشد، افزود: معلولان از نگاه ترحمآمیز متنفرند. آنها فقط انصاف، عدالت و فرصت برابر میخواهند.
وی یکی از مهمترین مشکلات را مناسبسازی فرهنگی دانست و گفت: شهرداری اصفهان در مناسبسازی معابر پیشروست؛ اما در مناسبسازی فرهنگی عقب هستیم. در فیلمها و سریالها هنوز معلولیت ابزار ترحم یا طنز است و نابینا یا فرد دارای لکنت را نماد ضعف نشان میدهند. این نگاه باید اصلاح شود.
گلناری با اشاره به نمونههایی از مشکلات زندگی روزمره معلولان بیان کرد: این علامتی بینالمللی است که وقتی نابینایی در خیابان عصای سفیدش را بهصورت افقی میگیرد، یعنی عبور ممنوع؛ اما چه کسی این را میداند؟ نابینا چند ایستگاه اتوبوس را رد میکند؛ چون هیچ علامتی ندارد. ناشنوا در پیادهرو راه میرود و موتور از پشت بوق میزند. او چطور بفهمد؟ این یعنی نبود فرهنگسازی.
وی با اشاره به عملکرد انجمن حانا ادامه داد: این انجمن با دست خالی شروع کرد؛ اما امروز یکی از موفقترین سازمانهای مردمنهاد استان و حتی کشور است. هر هفته سه روز فیزیوتراپی، کاردرمانی، روانشناسی و خدمات بهداشتی رایگان برای آسیبدیدگان نخاعی ارائه میدهد.
عضو هیئتمدیره انجمن حانا تأکید کرد: اگر رسانهها کمک کنند، نگاه جامعه تغییر میکند. معلول، گلدان تزئینی نیست که سالی یک بار در هفته بزرگداشت معلولان، گردگیریاش کنیم و کنار بگذاریم؛ او ۳۶۵ روز سال به توجه نیاز دارد. اگر جامعه شرایط را درک کند، زندگی افراد دارای معلولیت بسیار بهتر میشود. خدمت به معلولان، خدمت به خداست.
انتهای پیام
