حکمت امتحانات الهی + فیلم

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی میرزایی، عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص) العالمیة در سیزدهمین قسمت از سلسله درس‌گفتار «آیات و حیات» که به همت ایکنا و به‌صورت ویدئویی تهیه شده است با اشاره به آیه 124 سوره بقره تأکید کرد که موفقیت در آزمایش الهی، راه رسیدن به سعادت است.

مشروح سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین میرزایی به زبان عربی و با زیرنویس عربی در سیزدهمین قسمت از برنامه بدین قرار است:

بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین.

دوستان و عزیزان بیننده، سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

خداوند متعال در کتاب کریم خود و از طریق آیات نورانی و ملکوتی برای ما زندگی خوشبخت خواستار است و می‌خواهد دیدگاه ما درست و عقول ما ماندگار باشد و آگاهی، درک و قلب ما رشد و هدایت داشته و در مسیر مستقیم باشد.

آیه 124 سوره بقره به درس بزرگی اشاره می‌کند؛ درسی بسیار مهم و آن درس آزمایش و امتحان الهی، ضرورت آزمایش، اهمیت امتحان و ارتباط سعادت انسان با مفهوم ابتلاء است. این آیه کریمه را به سمع شما می‌رسانم: «و به یاد آر هنگامی که خدا ابراهیم را به اموری امتحان فرمود و او همه را به جای آورد، خدا به او گفت: من تو را به پیشوایی خلق برگزینم، ابراهیم عرض کرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: اگر شایسته باشند می‌دهم، زیرا عهد من به مردم ستمکار نخواهد رسید».

عزیزان ! این آیه به درس بزرگی اشاره دارد تا بدانیم ضرورت و فلسفه ابتلاء و آزمایش در قرآن کریم و ارتباط سعادت انسان با آزمایش الهی در چیست؟

در این آیه خداوند از آزمایش حضرت ابراهیم(ع) از پیامبران بزرگ و اولوالعزم می‌گوید. خداوند در این آیه می‌فرماید که دلیل اینکه به ابراهیم نبی(ع) مقامات عظمی و منزلت امامت داده شد، موفقیت حضرت ابراهیم در امتحان‌های الهی بود. شما بینندگان داستان حضرت ابراهیم را شنیده‌اید که چقدر با بلاهای عظیم الهی مورد آزمایش قرار گرفت و این آزمایش‌ها و داستان ابراهیم نبی معروف است و ما مجالی برای ذکر آن نداریم.

حضرت ابراهیم(ص) موفق شد تا به مقام امامت(پیشوایی) نائل شود و توفیق یافت که خداوند او را خلیفه روی زمین برای مؤمنان قرار دهد؛ زیرا او و حضرت اسماعیل(ع) از این امتحانات و ابتلائات سربلند بیرون آمدند. آگاه باشید که انسان از نعمتی بهره‌مند نمی‌شود مگر اینکه از شدائد و مصائب سر بلند بیرون آید.

حضرت ابراهیم(ع) در این آیه از خداوند برای فرزندانش امامت را طلب می‌کند؛ اما خداوند می‌فرماید که عهد من به ستمکاران نمی‌رسد، یعنی امامت فقط به کسانی می‌رسد که به مقابله با ظلمت و تاریکی در درون خود و جامعه خود رفته باشند؛ یعنی امامت که از بزرگترین نعمت‌ها و راه مستقیم است، نصیب کسانی می‌شود که در گذر از آزمایش‌ها و امتحان‌ها موفق و پیروز بیرون آیند.

این امامت بزرگ زمانی نصیب می‌شود که انسان در عبور از شدائد موفق باشد. سعادت بدون آزمایش محقق نمی‌شود. آزمایش، بلا و امتحان ابزار دستیابی به نعمت‌های الهی و والاتر از آن یعنی امامت است و این درباره دیگر نعمت‌های کوچکی هم که در این دنیا خواهیم داشت، صدق می‌کند. موفقیت در امتحانات الهی راه رسیدن به سعادت است. و السلام علیکم و رحمة الله برکاته.