نگاهی به زندگی‌نامه حضرت سلطانعلی بن محمد باقر(ع)
گروه انديشه و علم: حضرت سلطانعلی فرزند بلافصل امام باقر (ع) و برادر امام صادق(ع) بود و در مدت اقامت خود از جانب دو امام مأمور به تبليغ معارف اسلام بود.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)شعبه اصفهان، حضرت سلطانعلی سه سال در منطقه كاشان و فين به تبليغ معارف اسلام پرداختند و فصل تابستان كه هوای كوير گرم و طاقت فرسا بود به روستای خاوه اردهال كوچ می‌كردند و مهمان اهل آن ديار بودند. نماز جمعه را در محلّی به نام مصلّا اقامه می‌كردند كه ميعادگاه عاشقانی بود كه از ولايات جاسب، قم، اردهال، فين و چهل حصاران می‌آمدند.
در 27 جمادی الثّانی سال 116 هجری قمری كه مصادف با اوائل مهرماه بود عمّال بنی امیّه اطراف خيمه‌گاه آن حضرت را محاصره كردند و جنگی نابرابر آغاز شد كه بنابر گفته‌های مختلف، 13 روز به طول انجاميد و در اين حماسه كه به واقع تكرار واقعه كربلا بود مردان روستای خاوه اردهال از جان مايه گذاشتند و در ركاب عشق، شهيدان زيادی تقديم كردند.
عاقبت آن بزرگوار غريبانه در «درّه ازناوه» در حال سجده نماز وصال چونان جدّ غريبش حسين (ع)، سر از بدنش جدا شد و به شهادت رسيد.
اهالی فين كه به علت مسافت طولانی و تأخير قاصد، دير به مشهد اردهال رسيدند وقتی آمدند كه پيكر شهيدان و آقايشان، حضرت سلطانعلی، چون شقايق‌های پرپر بر خاك افتاده بود.
اهالی فين همراه با باقی ماندگان از اهالی خاوه اردهال پيكر را به خاك سپردند و پيكر مولايشان را در قطعه قالی پيچيدند و از قتلگاه به خيمه گاه آن حضرت آوردند و بنا بر وصیّت آن بزرگوار به خاك سپردند و اين تشييع جنازه رسم هر ساله شد كه در جمعه دوم پاييز كه به «جمعه قاليشويان» معروف شده است.
در اين مراسم اهالی فين كاشان چوب به دست كه نشانه سلاح برای دفاع از آقا (ع)بوده همراه با اهالی روستای خاوه اردهال يك تخته قالی از قالی‌های حرم را طیّ مراسمی با شكوه به طرف زيارت شاهزاده حسين كه بنا بر اقوال يكی از برادران آن حضرت است می‌برند و با اشك چشم شستشو می‌دهند و به حرم آقا برمی‌گردانند تا بيعت خود را با ولايت و دفاع از حريم اهل‌بيت (ع) تجديد كنند.
با وجودی كه اين حضرت يكی از چهار امامزاده بلافصل و دارای تاريخ مستند در ايران است و فضائل و كرامات بسياری از او سرزده است اما به علّت قرار گرفتن زيارتش در مسيری كه شاهراه نيست و از ديدگاه علمی و تحقيقی هم كاری بايسته و شايستة آن حضرت انجام نشده است، ناشناخته مانده است.
در روايتی از امام صادق (ع) درباره فضيلت آن بزرگوار آمده است كه: «هركس برادرم حضرت سلطانعلی (ع) را در اردهال زيارت كند مانند كسی است كه جدّم حسين (ع) را در كربلا زيارت كرده باشد».
در 27 جمادی الثّانی سال 116 هجری قمری كه مصادف با اوائل مهرماه بود عمّال بنی امیّه اطراف خيمه‌گاه آن حضرت را محاصره كردند و جنگی نابرابر آغاز شد كه بنابر گفته‌های مختلف، 13 روز به طول انجاميد و در اين حماسه كه به واقع تكرار واقعه كربلا بود مردان روستای خاوه اردهال از جان مايه گذاشتند و در ركاب عشق، شهيدان زيادی تقديم كردند.
عاقبت آن بزرگوار غريبانه در «درّه ازناوه» در حال سجده نماز وصال چونان جدّ غريبش حسين (ع)، سر از بدنش جدا شد و به شهادت رسيد.
اهالی فين كه به علت مسافت طولانی و تأخير قاصد، دير به مشهد اردهال رسيدند وقتی آمدند كه پيكر شهيدان و آقايشان، حضرت سلطانعلی، چون شقايق‌های پرپر بر خاك افتاده بود.
اهالی فين همراه با باقی ماندگان از اهالی خاوه اردهال پيكر را به خاك سپردند و پيكر مولايشان را در قطعه قالی پيچيدند و از قتلگاه به خيمه گاه آن حضرت آوردند و بنا بر وصیّت آن بزرگوار به خاك سپردند و اين تشييع جنازه رسم هر ساله شد كه در جمعه دوم پاييز كه به «جمعه قاليشويان» معروف شده است.
در اين مراسم اهالی فين كاشان چوب به دست كه نشانه سلاح برای دفاع از آقا (ع)بوده همراه با اهالی روستای خاوه اردهال يك تخته قالی از قالی‌های حرم را طیّ مراسمی با شكوه به طرف زيارت شاهزاده حسين كه بنا بر اقوال يكی از برادران آن حضرت است می‌برند و با اشك چشم شستشو می‌دهند و به حرم آقا برمی‌گردانند تا بيعت خود را با ولايت و دفاع از حريم اهل‌بيت (ع) تجديد كنند.
با وجودی كه اين حضرت يكی از چهار امامزاده بلافصل و دارای تاريخ مستند در ايران است و فضائل و كرامات بسياری از او سرزده است اما به علّت قرار گرفتن زيارتش در مسيری كه شاهراه نيست و از ديدگاه علمی و تحقيقی هم كاری بايسته و شايستة آن حضرت انجام نشده است، ناشناخته مانده است.
در روايتی از امام صادق (ع) درباره فضيلت آن بزرگوار آمده است كه: «هركس برادرم حضرت سلطانعلی (ع) را در اردهال زيارت كند مانند كسی است كه جدّم حسين (ع) را در كربلا زيارت كرده باشد».
