پژوهش‌کاوی؛ نشانی در پاسداشت تلاشگران عرصه پژوهش
رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان گفت: اهدای نشان پژوهش‌کاوی به این دلیل انجام می‌شود که ما در فرهنگ خودمان نیاز داریم صادقانه از افرادی که در یک حوزه کار جدی انجام می‌دهند، تمجید کنیم.
به گزارش ایکنا از اصفهان، چهارمین دوره اهدای نشان پژوهش‌کاوی همراه با تجلیل از برترین‌های حوزه پژوهش استان اصفهان و معرفی مقالات برتر حوزه مطالعات شهری در سال‌های 1400 ـ 1401، به همت معاونت پژوهشی جهاددانشگاهی واحد اصفهان روز گذشته، پنجم بهمن در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان برگزار شد.
مهدی ژیان‌پور، رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان در این مراسم به جای خالی جایزه در حوزه پژوهش اشاره کرد و گفت: در کشور ما فقط سه جایزه علمی وجود دارد؛ جایزه آنالیز تابعی در حوزه ریاضیات، جایزه خوارزمی و جایزه مصطفی که در حوزه فناوری و عرصه‌های نوین پزشکی اعطا می‌شود.
وی افزود: مهم‌ترین جایزه‌ای که با شنیدن این واژه در ذهن هر یک از ما نقش می‌بندد، جایزه نوبل است. آلفرد نوبل، مخترع دینامیت بود و کارخانه‌اش را هم به ساخت دینامیت اختصاص داد. او از این راه ثروت زیادی به‌دست آورد و چند سال پیش از اینکه از دنیا برود، روزنامه‌ای ایتالیایی به اشتباه خبر مرگ نوبل را منتشر کرد. در این خبر آمده بود که: «دلال مرگ به کام مرگ فرو رفت.» نوبل وقتی متوجه این قضیه شد، به این فکر کرد که بعد از مرگش، آدم‌ها چه تصویری از او در ذهن خواهند داشت و اینجا بود که تصمیم گرفت 31 میلیون کرون از دارایی‌اش را به افرادی اختصاص دهد که کارهای بزرگی در عرصه‌های علمی انجام می‌دهند.
رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان ادامه داد: نگاهی به جوایز گوناگون در سراسر دنیا نشان می‌دهد که این جایزه‌ها عمدتا از سوی افراد، اتحادیه‌ها، مراکز خیریه و نهادهای غیردولتی پایه‌گذاری شده‌اند و چند نکته مهم درباره این جوایز وجود دارد. اولین نکته، استمرار و مداومت در اعطای جایزه است، در حالی که یکی از بزرگترین نقص‌هایی که متوجه جوایز گوناگون در ایران است، نبود استمرار در اعطای آنهاست. این موضوع حتی درباره جوایز ادبی نیز صدق می‌کند و تنها جایزه‌ای که به‌صورت مستمر اهدا شده، جایزه مرحوم ابوالحسن نجفی است که به بهترین ترجمه در حوزه ادبیات تعلق می‌گیرد. سازوکار بعضی از جوایز دولتی نیز چندان مشخص نیست و بسیار دور از دسترس به نظر می‌رسد، چنانکه گاهی این تصور به‌وجود می‌آید که این جایزه‌ها ایجاد شده‌اند تا دستاوردها را گردآوری کنند و قرار نیست به کسی جایزه‌ای تعلق بگیرد.
وی اضافه کرد: در بسیاری از مواقع، آدم‌ها را به واسطه جایزه‌ها می‌شناسیم. اگر جایزه فیلدز وجود نداشت و مرحوم میرزاخانی به واسطه آن معرفی نمی‌شد، شاید در ایران این شخصیت را نمی‌شناختیم. گاهی جایزه‌ها اهمیت زیادی پیدا می‌کنند، مثل جایزه لسکر در آمریکا که یک زن و شوهر بنیان‌گذار آن بودند و به رئیس‌جمهور این کشور اهدا شد.
ژیان‌پور تصریح کرد: اهدای نشان پژوهش‌کاوی نیز به این دلیل انجام می‌شود که ما در فرهنگ خودمان نیاز داریم صادقانه از افرادی که در یک حوزه کار جدی انجام می‌دهند، تمجید کنیم و چه بهتر که این تمجید در قالب اعطای یک جایزه باشد. البته بخش بزرگی از لذت جایزه‌ها، به میزان مبلغ مالی آنهاست و از طرف دیگر، سنت‌های جالبی نیز در اعطای جوایز وجود دارد، مثل اهدای یک جعبه شکلات، یک دسته گل رز و مبلغ هزار دلار به همراه یک هفته استراحت و آسودگی خاطر برای برنده جایزه. نشان پژوهش‌کاوی از همین دسته دوم است، یعنی غنای مادی زیادی ندارد، ولی امیدواریم با استمرار در اعطای آن و کمک نهادهای گوناگون بتواند جای خود را در میان جوایز علمی باز کند.
وی به مفهوم اجتماع فکری ـ پژوهشی اشاره کرد و گفت: بسیاری برای اصفهان عناوینی مانند جهان‌شهر، کلان‌شهر و پایتخت فرهنگی جهان اسلام را به‌کار می‌برند، ولی معتقدم اصفهان به لحاظ اجتماعی، به یک روستا می‌ماند، همه تقریبا یکدیگر را می‌شناسند، دارایی‌های انسانی آن بسیار محدود و مشخص است و اگر بخواهیم این حوزه را محدودتر کنیم، کار بسیار دشوار می‌شود. ما اصرار داریم که نشان پژوهش‌کاوی مختص حوزه مطالعات شهری باشد، چراکه سال‌هاست شهر و مطالعات شهری به یک دپارتمان خاص فروکاسته شده است، در صورتی که این حوزه، میان‌رشته‌ای‌ست. بنابراین، ما اصرار داریم که این محدوده را شهرشناسی یا مطالعات شهری بنامیم و از فعالان این حوزه تمجید کنیم. امسال درباره مقالات همین کار انجام شد، چون طیف وسیعی از مجلات وجود دارند که به موضوع شهر می‌پردازند.
رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان تأکید کرد: ما خود را عقل منفصل ناخوانده مدیریت شهری می‌دانیم، چون ممکن است مدیریت شهری علاقه‌مند به یاری فکری و علمی ما نباشد. امسال درباره مقالات همین کار را انجام دادیم، یعنی بدون انتشار فراخوان، مقالات منتشره در بازه زمانی پاییز ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱ را داوری کردیم که ماحصل آن، انتخاب ۱۰ مقاله بود. کار ما درباره مقالات از همین‌جا آغاز می‌شود، یعنی برای معرفی آنها تلاش می‌کنیم و احتمالا در ماه‌های آینده، پنل‌های تخصصی درباره مقالات طراحی و اجرا کنیم.
وی اظهار کرد: درباره نشان پژوهش‌کاوی، مسیری چهار ساله طی کرده‌ایم. ابتدا درونی عمل کردیم و سپس سراغ افرادی رفتیم که از حوزه پژوهش جدا شده‌اند، ولی زمانی که در این موقعیت قرار داشتند، به رشد و ارتقای حوزه پژوهش کمک کردند. امسال در سطحی وسیع‌تر عمل کردیم و با تعدادی از سازمان‌ها گفت‌وگوهای عمیق انجام دادیم. این گفت‌وگوها می‌تواند کمک‌کننده باشد، از این نظر که نشان می‌دهد سازمان‌ها و پژوهشگران چگونه به پژوهش نگاه می‌کنند. در سال‌های آینده تلاش می‌کنیم تا دایره انتخاب را به لحاظ موضوعی، مشخص‌تر و به لحاظ افراد، وسیع‌تر کنیم.
یادآور می‌شود، در این مراسم، به علی صفری، عضو هیئت علمی و مدیر منابع انسانی دانشگاه اصفهان، حمیدرضا صفوی، عضو هیئت علمی و معاون پژوهش و فناوری دانشگاه صنعتی اصفهان و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان اصفهان، نشان پژوهش‌کاوی اهدا شد.
محبوبه فرهنگ
انتهای پیام
